De onzichtbare steden

Iemand die lange tijd op zijn paard door de wildernis rijdt gaat verlangen naar een stad. Eindelijk komt hij aan in Isidora, een stad waar de gebouwen wenteltrappen hebben overdekt met wenteltrapschelpen, waar ze uit de kunst verrekijkers en violen bouwen, waar een vreemdeling, als hij niet kan kiezen tussen twee vrouwen altijd een derde tegenkomt, waar de hanengevechten altijd uitlopen op bloederige vechtpartijen tussen de wedders. Aan al deze dingen dacht hij als hij naar een stad verlangde. Isidora is dus de stad van zijn dromen: met één verschil.

In de stad van zijn dromen was hij een jonge man; in Isidora komt hij op hoge leeftijd. Op het plein is het muurtje waar de ouden kijken naar de jeugd die voorbij komt; hij zit naast hen in de rij.

De verlangens zijn al herinneringen.